Serena Wuytack maakte als danser-choreograaf onder meer Urban Nomads, deze voorstelling werd ‘The Directors Choice’ op het Canterbury International Arts Festival. In haar beeldende dans-installatie ‘Waer bestu bleven’ werkte ze samen met Alex De Graef een man met verstandelijke en fysieke beperking. Dit werd omschreven door Hedy d’Ancona (Nederlands ex-minister van Cultuur) als “Een prachtige tentoonstelling. Bijzondere aanrader." En door de Directeur van het Special Art Festival als "Dit is voor mij hoe kunst dient te zijn. Puur en diepgaand. Dit totaalplaatje klopt. Het heeft mij enorm getroffen."
Serena werkte samen kunstenaars uit verschillende disciplines o.a Kayoko Minami, Iris Bouche, Sofia Yero, Kumiko Idesawa, Servé Hermans, Maya Wuytack, Koen Haagdorens, Jolanda Luijten, Myrddin De Cauter, Margriet De Haene, Roxorloops, Darya Gantura, Hans Beckers, grupo Madera, A gente Libre, Goele Van Dijck, Peter van Ammel.... Ze danste in verschillende dans(theater)gezelschappen in Venezuela.
Dans is de rode draad door haar leven en ze zette haar passie reeds vroeg om in groeiende expertise. Als vierjarige begon ze haar traject bij Ballet Astrid, dat zich verder zette haar leven lang tot en met haar opleiding Hedendaagse Dans aan het Conservatorium Antwerpen.
Geboren in een kunstenaarsgezin dat de wereld rondreisde, kwam ze van kindsbeen af in contact met vele dansvormen, waar ze zich in professionaliseerde. Vanaf haar zes jaar volgde ze flamencolessen bij Geneviève Galo, die ze bij Mercedez Ruíz verder zette in Jerez de la Frontera. Door op te groeien in Costa Rica kreeg ze salsa, voodoo en Latin dansstijlen mee, waarin ze zich professionaliseerde en als tiener al doorgaf als salsadocente. Later danste ze in Venezuela in Grupo Madera die samenwerkten met salsa sterren als Tito Puente, Celia Cruz… Ze trok naast het dansen in de compagnie op vaste basis de sloppenwijken in met andere dansers en muzikanten om met jongeren creatief te werken, een band aan te gaan, in een poging ze uit drugswereld te houden. Serena ontmoette de Warao-indianen (Orinoco delta) met enkele bevriende Venezolaanse antropologen (van Instituto Caribe de Antropologia y Sociologia) om indiaanse dansen te bestuderen en te leren. In Mexico werkte ze in een straatkinderen tehuis (Accíon casa hogar- diaboloas rojos) waar ze met dansexpressie en murales hun gevoelswereld in beeld bracht, een plaats gaf. Dit onder haar motto ‘creativiteit om processen in beweging te zetten’.
Hedendaagse dans en cross-overs blijft de rode draad in haar werk.
Serena studeerde aan conservatorium Antwerpen. Ze ontwikkelde later in haar lerarenopleiding aan het Conservatorium Antwerpen een nieuwe (filosofische) dansmethodiek voor jonge kinderen en volwassenen. Een manier om dans en ballettechniek vanuit filosofische principes te doceren en zo de intrinsieke motivatie, bewustzijn en persoonlijkheidsgroei van de danser te stimuleren. Serena volgde masterclasses bij Akram Kahn, Ultima Vez en Constanza Macras... Ze was gastdocent in het KASK. Ze geeft workshops in binnen en buitenland en jureerde verschillende danswedstrijden. Als docent geeft ze al jaren Partnering en Lifting-technieken in de Dansafdeling en fysical acting in movement in de drama-afdeling van de Kunsthumaniora, Brussel.
Ze werkte als choreograaf mee aan de spiegelvoorstelling Vergeten Straat, van NTGent olv Servé Hermans (nu artistiek directeur van Toneelgroep Maastricht).
Serena groeide op te midden de atelier van haar vader, beeldhouwer en activist Frans Wuytack. Deze metier kreeg ze net zoals in vele circusfamilies mee van vader op dochter. Ze viel al op jonge leeftijd in de prijzen met haar beeldend werk.
Al op haar 16de voltooide ze haar eerste klassieke portret van de Griekse dichteres Sappho. Daarna ontwikkelde ze een geheel eigen stijl met haar bronzen sculpturen. Hiermee won ze in 2003 de gouden medaille op het internationaal festival in Basse-Normandië, in 2004 de gouden medaille bij de nationale wedstrijd van Spectraal en in 2005 de gouden medaille op de internationale wedstrijd van de Académie Européenne des Arts.
In 2008 voltooide ze haar eerste juwelencollectie in brons, zilver en goud. Haar juwelen en beelden waren en zijn in verschillende kunstgalerijen te zien.
Haar visueel talent vertakt zich in vele richtingen. Zo gaf ze het boek 'Persona Non grata, Frans Wuytack' mee vorm. Een boek dat ze samen met haar zus schreef over het bewogen leven van haar vader. Later volgden nog dichtbundels, flyers, postcards... Serena was betrokken in verschillende filmprojecten waaronder de muziek-filmvoorstelling Vlernica (vzw Trefpunt), Beyond Borders (vzw handicum),...
Serena geeft workshops en lezingen op dansfestivals in binnen en buitenland. Je kan haar altijd contacteren voor meer info.